Om de zoveel tijd is het raak en komt AirBnB weer in de media. Zelf verhuur ik sinds 2012 ook via AirBnB. Op die manier wordt de logeerkamer wat vaker gebruikt, ontmoet ik leuke mensen, leer ik bij én slaag ik erin mijn hypotheek te blijven voldoen.
De laatste ophef is redelijk recent: tot grote frustratie van Özcal Akyol, die in een column over AirBnB aangeeft genoeg te hebben van het randstedelijke gemekker wat de provincie in gegooid wordt als “feit”, terwijl men er in “de provincie” weinig om geeft.
Sander Schimmelpenninck reageert vervolgens op QuoteNet dat Özcan iets beter moet nadenken. Om vervolgens een grote denkfout te maken, die ik wel vaker voorbij zie komen als AirBnB in opspraak komt.
Ja, er zijn klachten. Terechte klachten. Ja, er is overlast. En die moet worden aangepakt. Maar daarvoor zijn helemaal geen regels nodig.
De argumenten van Schimmelpenninck
Schimmelpenninck geeft een paar argumenten. Ik herhaal ze hieronder even. Vervolgens sluit ik af met dé grote denkfout in het hele AirBnB verhaal.
AirBnB is kapitalisme
Ten eerste vindt Schimmelpenninck het vervelend dat alleen mensen met bezit van AirBnB profiteren. Tja. Dat klopt. Net zoals alleen mensen in het bezit van een auto altijd kunnen rijden, en mensen in het bezit van een koffie-apparaat koffie kunnen zetten. Maar het gaat verder, natuurlijk:
“En dat zorgt er weer voor dat rijke mensen uit plaatsen als -laten we zeggen- Gorssel en Diepenveen appartementen in Amsterdam kopen om daar geld aan te verdienen (vrijwel onbelast want in Box 3)”, zo zegt Schimmelpenninck.
Mensen met geld kunnen inderdaad huizen kopen om te verhuren en daar geld mee verdienen. Is dat een probleem? Als het de huizenprijzen opdrijft kan dat een probleem zijn. Maar is er regelgeving nodig om dit op te lossen? Daarover meer.
Zwart geld
Zoveel verdien je er nu óók weer niet mee (Foto: Pixabay.com)
Het tweede argument is dat Amsterdammers belasting moeten betalen over hun inkomsten, maar dit niet doen. Een terechte klacht. Maar is hiervoor regelgeving nodig? Nee. Die hebben we. Dat heet “Belastingwetgeving” (overigens gaf de Belastingdienst aan vorig jaar extra te controleren op verhuur). Wist je trouwens dat ook loodgieters, metselaars, tuinlieden, schoonmakers etc. op grote schaal geld verdienen en het niet opgeven? Zwart werken noemen we dat. Foei! Maar het is niets nieuws onder de zon.
Oneerlijke concurrentie
Ten derde noemt Schimmelpenninck AirBnB oneerlijke concurrentie. Met alle respect, maar I call bullshit. In principe zijn er twee soorten verhuurders: de kleintjes, die af en toe een logeerkamer ter beschikking stellen en de grote.
De kleine spelers zijn het probleem niet, want kleine verhuurders nemen iemand op in de eigen woning, dus dan zorgen ze wel dat het goed loopt en gasten zich gedragen.. Aan de andere kant zijn er de grote, die als volwaardig Bed and Breakfast fungeren. Like it or not, maar daarvoor zijn regels en vergunningen en zo. Iemand die zich daar niet aan houdt is in overtreding. Daar is dus geen nieuwe regelgeving voor nodig. Enkel handhaving.
En dan het ultieme argument “Amsterdam is onze hoofdstad”. Tja, dat gaat niet over AirBnB, maar over het idee van Randstedelingen dat alles wat in hun achtertuin gebeurt iedereen in heel het land moet interesseren. Eerlijk, het boeit me niet. Maar als Schimmelpenninck het zo voelt, dan mag dat.
Nieuwe regels of niet?
Zoals zoveel “opiniemakers” vindt Schimmelpenninck AirBnB een goede kop van Jut. En hij noemt een aantal nadelen van AirBnB. Niet allemaal overigens, want hij rept niet over de overlast van omwonenden die elke week een nieuw stel losbandige Britten naast zich krijgen.
Het sprookje AirBnB
Het probleem is echter dat Schimmelpenninck (en zovelen) zich door AirBnB laten verblinden. Daarin is hij niet de enige trouwens, want ook personen als Jan Jonker, hoogleraar Duurzaam Ondernemen aan de Radboud Universiteit Nijmegen, is erin getrapt en ziet AirBnB als een nieuw business model.
Laten we duidelijk zijn: er is niets nieuws aan AirBnB. AirBnB is Bookings.com, maar in plaats dat ze met hotels samenwerken, werken ze met andere partijen. Maar door het te presenteren als duurzaam en nieuw, slaagt AirBnB erin als uniek gezien te worden.
In het begin was het trouwens wel anders dan nu. AirBnB begon ermee dat de oprichters hun huur niet konden betalen. Om wat bij te verdienen, pompten ze vier luchtbedden op, legden ze in de woonkamer en lieten er daklozen op slapen. Hou dat beeld vast! Het idee was dus dat mensen konden bijverdienen door een kamer ter beschikking te stellen, of zelfs hun huis als ze toch een weekje op vakantie gingen.
In de praktijk blijkt echter dat mensen massaal woningen kopen, met als enige doel hier grof geld op te verdienen. En dat is niet de bedoeling, natuurlijk.
De oplossing voor “het probleem AirBnB” is simpel
De oplossing is -in mijn ogen- echt heel simpel. Daar waar iemand zelf woonachtig is op het adres waarop gasten worden ontvangen, is een host zoals het ooit bedoeld is.
Iemand die elders woont dan het verhuurde adres is commercieel bezig.
De kleine AirBnB host
De kleine verhuurder moet je niet lastig vallen met extra regels. Dit soort verhuurders (waar ik er overigens een van ben) concurreren niet met hotels of B&B. De hele “productpropositie” van beide is anders en het spreekt een heel andere doelgroep aan. Mijn gasten zijn ofwel PhD-studenten voor wie bij de Studentenhuisvesting geen plek is, of jongeren die een festival bezoeken en anders überhaupt niet in Nijmegen zouden overnachten.
Wel moet je af en toe controleren of deze verhuurder netjes zijn belasting betaalt. En zo niet, dan kent het belastingrecht voldoende sanctiemogelijkheden. Durf die van stal te halen. Handhaving is key.
De vergeten voordelen van AirBnB voor de samenleving
AirBnB: nieuwe regelgeving niet nodig. Handhaving wel. (Foto: Pixabay.com)
Wist je trouwens dat je voor de verhuur aan studenten in 2017 € 5.164 belastingvrij kunt binnentikken, terwijl AirBnB opbrengsten voor 70% belastbaar inkomen zijn? AirBnB verhuurders betalen dus meer belasting dan mensen die een student in huis hebben. Daarnaast levert AirBnB verhuur de Staat in mijn geval nog meer op, want AirBnB heeft me in staat gesteld een extra aflossing te doen. En dat betekent minder hypotheekrente aftrek. Daar zou mijnheer Dijsselbloem toch blij van moeten worden!
Commerciëlen: handhaving is het grote geheim
De anderen, de commerciëlen, moet je gewoon als zodanig behandelen. Koopt iemand een woning in Amsterdam enkel voor de verhuur? Dan is het een huisjesmelker, waarvoor ook de Amsterdammers ongetwijfeld regels hebben. Handelt hij of zij als B&B? Dan zijn er regels. Controleer daarop, handhaaf ze.
Meer regels zijn niet nodig. Het handhaven daarentegen wel.
Een paar dagen geleden kreeg ik de vraag of ik misschien interesse had in een SpySlide. De wat? De SpySlide, een schuifje dat je op je laptop kunt plakken om daarmee je webcam naar believen af te schermen of te openen. Helemaal top voor je privacy dus!
“Roemer kan geen fractie leiden, laat staan Nederland”
De economische crisis van 2008 heeft grote gevolgen gehad voor de sociale en economische structuren van de samenleving. De opkomst van de deeleconomie is een van de trends die door de economische situatie is versterkt. Binnen de deeleconomie draait het niet langer om het bezit van een zaak, maar om de toegang tot de functie welke dit product de gebruiker biedt. “De consument wil geen boormachine, maar een gat in de muur”, is in dat kader een veelgehoord citaat.
Grote 
Mijn LinkedIn profiel